اثر سطوح مختلف آبیاری و تراکم کشت بر عملکرد، اجزای عملکرد و صفات مورفولوژیکی کنگرفرنگی (.Cynara scolymus L)

به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف آبیاری و تراکم کشت بر عملکرد، اجزای عملکرد و صفات مورفولوژیکی گیاه کنگر‌فرنگی (Cynara scolymus L.)، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی، با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی سرابله واقع در استان ایلام طی سال‌ زراعی 95-1394 اجرا شد. آبیاری در چهار سطح 25، 50، 75 و 100 درصد (شاهد) نیاز آبی گیاه، به‌عنوان عامل اصلی و تراکم در چهار سطح 10000، 20000، 30000 و 40000 بوته در هکتار، به‌عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد بیشترین ارتفاع کل بوته (242 سانتی‌متر)، وزن هزار دانه (36 گرم)، تعداد غنچه (10 غنچه در بوته)، تعداد شاخه جانبی (10 شاخه در بوته)، وزن خشک کل اندام هوایی (20872 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد دانه (2781 کیلوگرم در هکتار) تحت شرایط 100 نیاز آبی گیاه به‌دست آمد. بیشترین ارتفاع کل بوته (228 سانتی‌متر)، وزن هزار دانه (37 گرم)، وزن خشک کل اندام هوایی (20306 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد دانه (2830 کیلوگرم در هکتار) متعلق به تیمار 40000 بوته در هکتار بود. در تراکم 10000 بوته در هکتار بیشترین تعداد غنچه در بوته (10) و تعداد شاخه جانبی (12) مشاهده شد. بیشترین عملکرد روغن با میانگین 694 کیلوگرم در هکتار متعلق به 40000 بوته در هکتار تحت شرایط 100 درصد نیاز آبی بود. بر اساس نتایج این تحقیق، بیشترین عملکرد دانه در تراکم 40000 بوته در هکتار و تحت شرایط 100 درصد نیاز آبی گیاه به‌دست آمد. اما این گیاه حتی در شرایط سخت کم‌آبی، توانایی بالایی در تولید علوفه، دانه، غنچه و اندام‌های هوایی را داشته، به‌طوری‌که در شرایط تنش شدید خشکی (25 درصد نیاز آبی) بیش از 8/9 تن ماده خشک، 7/1 تن دانه و 7/0 تن روغن دانه در هکتار تولید داشت.